Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε, όπως κάθε χρόνο, ο εορτασμός της ‘Αναλήψεως’ στη Σαλαμίνα με τη συμμετοχή του ΔΣ του Παραρτήματος της ΕΑΑΝ στη Σαλαμίνα και αρκετών Μελών, λαμβάνοντας μέτρα για την προστασία μετάδοσης του Covid-19. Την εκδήλωση, τίμησαν με την παρουσία τους, από το ΔΣ της ΕΑΑΝ: ο Πρόεδρος Αντιναύαρχος εα Θ. Γερούκης ΠΝ, μετά του Αντιπροέδρου Αντιναυάρχου εα Σπ. Περβαινά ΠΝ και των Μελών του ΔΣ/ΕΑΑΝ Αρχιπλοιάρχου εα Δ. Λαγαρία ΠΝ και Πλοιάρχου εα Εμμ. Αναγνωστάκη ΠΝ. Επίσης παρέστησαν οι:
από την Τοπ. Αυτοδιοίκηση οι: Δήμαρχος Σαλαμίνος Γ. Παναγόπουλος μετά του Προέδρου του Δημ. Συμβουλίου Χαράλαμπου Καπαραλιώτη και του Προέδρου του ΔΛΤ Σαλαμίνος Δ. Ελευσινιώτη (Επίτιμου Α/ΓΕΝ & πρώην ΥΦΕΘΑ)
από την Περιφέρεια η Αντιπεριφερειάρχης Νήσων Αττικής, η Σαλαμίνια, Βασιλική Θεοδωρακοπούλου-Μπόγρη και ο τέως Αντιπεριφερειάρχης και νύν Περιφερειακός Σύμβουλος και συνάδελφος Π. Χατζηπέρος
από το ΠΝ οι: Διοικητής ΝΣ Αρχιπλοίαρχος (Μ) Π. Δημητρόγλου ΠΝ, ο Διοικητής Κ.Ε.ΠΑΛ. Πλοίαρχος Δ. Ευσταθίου ΠΝ και ο Επιτελής του ΝΣ Αντιπλοίαρχος (Ε) Ι. Μπίλλιας ΠΝ
από το ΜΤΝ οι: Πρόεδρος του ΔΣ Αντιναύαρχος εα Ι. Σαμαράς ΠΝ και το Μέλος του ΔΣ Αντιπλοίαρχος (Ε) εα Ι. Γαρείος ΠΝ,
καθώς επίσης και ο Επίτιμος ΓΕΠΝ Αντιναύαρχος (Μ) εα Α. Μιχάλαρος ΠΝ, ο Πρόεδρος του Παραρτήματος της ΕΑΑΣ στη Σαλαμίνα Υποστράτηγος εα Β. Μήττας μετά των Μελών του ΔΣ Υποστρατήγου εα Χ. Λειβαδίτη και Ταξιάρχου εα Δ. Φουρίκη καθώς και ο τέως Πρόεδρος του Παραρτήματος ΕΑΑΝ Σαλαμίνος Πλοίαρχος (Ε) εα Στ. Πολίτης ΠΝ.
Παρακάτω παρατίθεται μια σύντομη ιστορική αναδρομή (με την προσφορά στοιχείων από τον Σαλαμίνιο Ιστορικό και Λαογράφο Θ. Καπαραλιώτη) από τον Αντιπρόεδρο του ΔΣ Παραρτήματος ΕΑΑΝ στη Σαλαμίνα, Αρχιπλοίαρχο εα Φ. Ανδριανό ΠΝ, όπου φαίνεται η σχέση του εορτασμού της ‘Αναλήψεως’ με το Πολεμικό μας Ναυτικό.
” Συγκεντρωθήκαμε εδώ σήμερα για να εορτάσουμε την Ανάληψη του Κυρίου, όπως κάθε χρόνο, στο εξωκλήσι του Αγ. Δημητρίου, στα Περιβόλια Βασιλικών. Ας δούμε όμως, πως συνδέεται ο εορτασμός της Αναλήψεως με το Πολεμικό Ναυτικό και ιδιαίτερα με το Ναύσταθμο και το νησί μας. Ο Πολεμικός Ναύσταθμος εδρεύει στην Σαλαμίνα από τον Ιανουάριο του 1878, αφού εξαιτίας σοβαρών εθνικών περιστάσεων, με αποκορύφωμα τον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο και τις γενικευμένες αναταραχές στο χώρο των Βαλκανίων, αποφασίστηκε εσπευσμένα η μεταφορά του από τον Πόρο, στη Μονή Φανερωμένης. Η στρατηγική θέση του μοναστηριού και ο προστατευτικός θαλάσσιος δίαυλος που το περιέβαλε, είχαν κριθεί τότε ευνοϊκοί παράγοντες για την ασφάλεια των πλοίων του Ελληνικού Πολεμικού κι Εμπορικού Στόλου. Η φιλοξενία στη Μονή Φανερωμένης διήρκησε τρία χρόνια, μέχρι τις 16 Απριλίου 1881, απ΄ όπου ο Ναύσταθμος εγκαταστάθηκε οριστικά στο βορειοανατολικό άκρο της Σαλαμίνας.
Η επιλογή αυτής της τοποθεσίας έγινε από επιτροπή Γάλλων εμπειρογνωμόνων, που κλήθηκε από την τότε ελληνική κυβέρνηση, με σκοπό να εξετάσει και να υποδείξει ποια ήταν η καταλληλότερη θέση για την ίδρυση Ναυστάθμου.
Η περιοχή «Αράπης» κέρδισε τις εντυπώσεις και απαιτήσεις των ξένων ειδικών και κρίθηκε ως ιδανική. Στις 9 Μαΐου 1881, ο Δήμος Σαλαμίνας παραχώρησε δωρεάν στο Ελληνικό Κράτος έκταση τριών χιλιάδων στρεμμάτων, για την εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων, με την ευχή, ως συμβολικό αντίτιμο, να προτιμώνται, όσο θα ήταν δυνατόν, στις θέσεις εργασίας οι νέοι του νησιού. Το δωρητήριο συμβόλαιο υπογράφτηκε από τον Πέτρο Παπασωτηρίου, πρώτο Δημαρχιακό Πάρεδρο και αντιπρόσωπο του Δήμου Σαλαμίνας και τον Κυβερνήτη του καταδρομικού «Ναύαρχος Μιαούλης», πλοίαρχο Ανδρέα Μιαούλη, εγγονό του ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης.
Από τότε, η Σαλαμίνα ωφελήθηκε κι ευεργετήθηκε, αλλά και υπηρέτησε πιστά, την μεγαλύτερη ελληνική ναυτική βάση, με όλες της τις δυνάμεις. Τρανότερη απόδειξη της αγάπης του Σαλαμίνιου για το Πολεμικό Ναυτικό και τον Ναύσταθμο, είναι η πλούσια προσφορά σε ηρωισμό και αίμα, στους μεγάλους Αγώνες του Έθνους. Κατά την διάρκεια των πολέμων αλλά και στις εργασίες ανασυγκρότησης της Βάσης που ακολουθούσαν κάθε φορά, υπήρξε γενναία η συμβολή της τοπικής κοινωνίας σε προσφορά αγαθών αλλά και εξαντλητικής εργασίας.
Όμως και τα οφέλη που αποκόμισε το νησί μας ήταν σημαντικά. Η μόνιμη θέση εργασίας και η τεχνογνωσία που λάμβαναν οι Σαλαμίνιοι, επέφεραν άνοδο του βιοτικού και μορφωτικού επιπέδου, οικονομική στήριξη και κοινωνική τόνωση, αποτρέποντας την νεολαία από τον φοβερό δρόμο της μετανάστευσης, που οδήγησε στην ερήμωση πολλά ελληνικά νησιά και δυστυχώς αποτελεί τον πιο τρομακτικό φόρο σε ανθρώπινο δυναμικό μέχρι τις μέρες μας . Αλλά και η μετοίκηση πολλών νέων από άλλες περιοχές της Ελλάδας, μαζί με τις οικογένειές τους, με σκοπό την εργασία στο Ναύσταθμο, ενίσχυσε την πληθυσμιακή και οικιστική δύναμη του νησιού.
Οι κάτοικοι της Σαλαμίνας εξυπηρετούνταν, τότε… αλλά και σήμερα, συνεχώς από το Ναυτικό Νοσοκομείο του Ναυστάθμου, τις Υγειονομικές του Υπηρεσίες και την Πυροσβεστική Υπηρεσία. Η Διοίκηση του Ναυστάθμου στέκεται πάντα αρωγός, βοηθός κι υποστηρικτής της τοπικής ζωής και της ένδοξης Μονής Φανερωμένης, αυτού του σεμνού καταφυγίου του Εθνικού Στόλου με το να προστατεύει και να μεριμνά συνεχώς για τις ανάγκες της μοναστικής κοινότητας.
Είναι αλήθεια πως υπήρξε ευλογημένος εκείνος ο Μάιος του 1881, τότε που η ιστορική αλλά και λησμονημένη Σαλαμίνα ανέκτησε για άλλη μια φορά, την παλιά της δόξα και αίγλη, με την ίδρυση του Πολεμικού Ναυστάθμου. Η Πέμπτη της Ανάληψης, η μεγάλη και χαρμόσυνη γιορτή της Χριστιανοσύνης, έγινε για τους ντόπιους η ημέρα ανάμνησης της δικής τους ευημερίας κι ανάτασης. Έγινε το ορόσημο, που οι ίδιοι διάλεξαν για να θυμούνται κάθε χρόνο, με ιδιαίτερη συγκίνηση, την ίδρυση της μεγάλης ελληνικής ναυτικής βάσης και γιορταζόταν με την συμμετοχή όλων των εν ενεργεία αλλά και αποστρατεία Αξιωματικών κι Υπαξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού καθώς και του πολιτικού προσωπικού και τεχνιτών, στο ξωκλήσι του Αγίου Δημητρίου στα Παλιάμπελα Βασιλικών της Σαλαμίνας.
Σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία, το 1900, η «Αδελφότητα των Σαλαμινίων Τεχνιτών του τότε Βασιλικού Ναυτικού» πρόσφερε μια περίτεχνη εικόνα της Ανάληψης του Κυρίου, την οποία απέθεσαν σε μεγάλο προσκυνητάρι, μέσα στο ξωκλήσι του Αγίου Δημητρίου, ως τάμα,….. με την υπόσχεση να γιορτάζουν, εκεί στην εξοχή σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, κάθε χρόνο, την επίσημη αργία τους. Ήταν η εποχή που η ντομπροσύνη, η λεβεντιά, το φιλότιμο και η δεξιοτεχνία έπαιζαν τον πρώτο ρόλο στην συλλογική πρόοδο. Αυτοί οι μεγάλοι πρώτοι τεχνίτες, και μετέπειτα δάσκαλοι, με την εργατικότητα, την φιλοτιμία και το ταλέντο τους, κατέστησαν τον Ναύσταθμο μία από τις μεγαλύτερες επισκευαστική και κατασκευαστική μονάδα της χώρας. Από αυτό το «σπουδαίο Εργαστήρι» έβγαιναν συνεχώς στελέχη με ειδικές τεχνικές γνώσεις και ικανότητες κι ήταν εκείνοι, που αργότερα στελέχωναν τα ονομαστότερα επισκευαστικά συγκροτήματα της χώρας, λαμβάνοντας υπεύθυνες θέσεις.
Η σημερινή γιορτή είναι ημέρα μνήμης για όλους τους Σαλαμίνιους, όχι μόνο για την μαγιάτικη ίδρυση του Ναυστάθμου και την επίσημη έναρξη των εργασιών που ακολούθησαν, αλλά πολύ περισσότερο, για την αποδοχή της υποχρέωσης που ανέλαβαν από την πρώτη στιγμή, να τον υπηρετούν πιστά. Αυτή η γιορτή συμβολίζει την πρώτη «ανάληψη υπηρεσίας», που έγινε τον Μάη του 1881, μια υποχρέωση τιμητική και σεβαστή, που ο κάθε Σαλαμίνιος αναλαμβάνει και θα αναλαμβάνει πάντα, με την ίδια περηφάνια και συγκίνηση.
Αλλά και σε όλους αυτούς που υπηρέτησαν και υπηρετούν στα Πολεμικά μας Πλοία καθώς επίσης στο Αρχηγείο Στόλου και στις αντίστοιχες Διοικήσεις που φιλοξενούνται στο νησί μέσω του Ναυστάθμου ας είναι η σημερινή μέρα η θύμηση μιας νέας δημιουργίας ενός τόπου ο οποίος φιλοξενεί με απόλυτη επιτυχία για 140 χρόνια την κινητήρια δύναμη και την ψυχή του Πολεμικού μας Ναυτικού που δεν είναι άλλο από τα πλοία και το προσωπικό τους και ας έχουν πάντα στο μυαλό τους την ρήση του Θεμιστοκλή “Έχομεν γη και πατρίδα όσο έχομεν πλοία εις την θάλασσαν”.
Σας ευχαριστούμε όλους και όλες για την παρουσία σας ”.
